Λίγοι παρατηρητές πιστεύουν ότι το δεύτερο σχέδιο διάσωσης που δόθηκε στην Ελλάδα, θα είναι αρκετό ώστε να αποφευχθεί και ένα τρίτο. Αυτή την εβδομάδα η κρίση χρέους έχει μετατοπιστεί στην Πορτογαλία, καθώς οι προσδοκίες αυξάνονται στις χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίνοντας απαραίτητο ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης.
Οι ελληνικές τράπεζες ενώ είναι ζωτικής σημασίας για την παροχή νέων επενδύσεων σε μια οικονομία που αντιμετωπίζει το έκτο έτος συνεχούς ύφεσης, σίγουρα δεν έχουν διασωθεί.
Σε μια οικονομία χωρίς σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, ο αντίκτυπος της ύφεσης είναι μεγάλος. Τα φιλανθρωπικά ιδρύματα ενώ χρησιμοποιούνταν για τη χρηματοδότηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων , έχουν δεχτεί ισχυρό χτύπημα στις τραπεζικές καταθέσεις και τώρα στηρίζουν συσσίτια στους δρόμους της Αθήνας. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων εμφανίζονται απελπισμένοι, καθώς δε μπορούν να ενοικιάσουν ή να πουλήσουν και παράλληλα οι άστεγοι αυξάνονται. Σχεδόν οι μισοί νέοι στην Ελλάδα είναι άνεργοι. Επικρατεί παντού μελαγχολία παρά τη "διάσωση".
Πως διασώζεται η Ελλάδα;
Εάν οι μελλοντικές ελληνικές κυβερνήσεις τηρήσουν τους όρους της διάσωσης, τότε μέχρι το 2020 το δημόσιο χρέος θα αντιστοιχεί με αυτό του 2009, όταν ξέσπασε η κρίση. Οι διασώσεις στηρίζονται στις αυστηρές περικοπές σε όλους τους τομείς. Η Ελλάδα τα δυο τελευταία χρόνια έχει εφαρμόσει μειώσεις σε πρωτοφανή επίπεδα για την ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Η διάσωση επιβάλλεται με μια σειρά βραχυπρόθεσμων διορθώσεων, αποφεύγοντας προσπάθειες μακροπρόθεσμων σχεδιασμών.
Το πολιτικό αποτέλεσμα είναι η δημιουργία χάσματος ανάμεσα σε αυτούς που τάσσονται υπέρ και κατά στα μέτρα λιτότητας, αντί να οδηγεί σε ουσιαστική συζήτηση των πραγματικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Άρθρο του Kevin Featherstone
Πηγή: guardian
