Ο φόβος της χρεωκοπίας έχει οδηγήσει τους περισσότερους Έλληνες να σηκώσουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες. Άλλοι τα επενδύουν, άλλοι τα καταθέτουν σε ξένες τράπεζες, άλλοι τα κρύβουν σε απίστευτα μέρη. Μέχρι και μέσα σε πισίνα ακούστηκε ότι τα έβαλε κάποιος. Πάντως ένα είναι σίγουρο. Τα λεφτά δεν κυκλοφορούν στην αγορά, ούτε βρίσκονται σε ελληνικές τράπεζες.
Η κατάσταση αυτή δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιταλία.
Στην Ελλάδα ο φόβος της χρεωκοπίας, ειδικά το 2011, έχει δημιουργήσει απίστευτη ανασφάλεια στους καταθέτες. Όλοι γνωρίζουν τι συνέβη με τις τράπεζες στην Αργεντινή το 2001 και όποιος δε γνωρίζει, ας ρίξει μια ματιά στο άρθρο: ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ 2001 - 2011 "ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΒΑΛΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ".
Σύμφωνα με το παρελθόν όποτε ήταν να ανακοινωθεί χρεωκοπία ήταν, διόλου τυχαία, Παρασκευή βράδυ ή μέσα στο Σαββατοκύριακο και ο λόγος πολύ απλός... Οι τράπεζες κλειστές, οι καταθέσεις παγωμένες και κανείς δε μπορούσε να πάρει τα χρήματά του και ούτε να δημιουργηθεί πανικός έξω από αυτές.
Αυτό το γνωρίζει ο κόσμος και κυρίως οι ηλικιωμένοι. Κάποια στιγμή μέσα στο 2011 είχε ακουστεί ότι πολλοί συνταξιούχοι αποσύραν τις καταθέσεις κάθε Παρασκευή και τις ξανακαταθέταν κάθε Δευτέρα.
Τώρα τελευταία ακούγεται ότι πολλοί καταθέτες νοικιάζουν θυρίδες στις τράπεζες και εναποθέτουν την περιουσία τους εκεί. Άλλοι χρησιμοποιούν χρηματοκιβώτια στα σπίτια τους ή σε κρυφά μέρη. Κάποιος είχε ισχυριστεί σε έναν τραπεζίτη στην Αθήνα ότι έφτιαχνε χρηματοκιβώτιο κάτω από την πισίνα του σπιτιού του! Η φαντασία δεν έχει όρια.
Η όλη κατάσταση έχει στεγνώσει κυριολεκτικά την ρευστότητα της αγοράς και των τραπεζών. Δεν είναι τυχαίο ότι προσφέρονται υψηλά καταθετικά επιτόκια, της τάξεως του 5%, από τις τράπεζες και ότι ο αριθμός των ενοικιασμένων θυρίδων έχει αυξηθεί 5 φορές σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Στην Ιταλία έχει επίσης εδραιωθεί ο αντίστοιχος φόβος, ότι η χώρα δε θα βγει βραχυπρόθεσμα από την οικονομική κρίση. Γιαυτό το λόγο στρέφονται σε επενδύσεις ακινήτων στη Γερμανία, όπου θεωρείται η πλέον ασφαλής στην Ευρώπη. Οι μεσίτες στο Βερολίνο κάνουν χρυσές δουλειές, αφού τους 2 τελευταίους μήνες έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Τα ακίνητα με τη μεγαλύτερη ζήτηση είναι διαμερίσματα αξίας 100.000 ευρώ και κάτω, όπου περνάν τα περισσότερα σε ιταλικά χέρια.
Η κατάσταση αυτή δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιταλία.
Στην Ελλάδα ο φόβος της χρεωκοπίας, ειδικά το 2011, έχει δημιουργήσει απίστευτη ανασφάλεια στους καταθέτες. Όλοι γνωρίζουν τι συνέβη με τις τράπεζες στην Αργεντινή το 2001 και όποιος δε γνωρίζει, ας ρίξει μια ματιά στο άρθρο: ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ 2001 - 2011 "ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΒΑΛΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ".
Σύμφωνα με το παρελθόν όποτε ήταν να ανακοινωθεί χρεωκοπία ήταν, διόλου τυχαία, Παρασκευή βράδυ ή μέσα στο Σαββατοκύριακο και ο λόγος πολύ απλός... Οι τράπεζες κλειστές, οι καταθέσεις παγωμένες και κανείς δε μπορούσε να πάρει τα χρήματά του και ούτε να δημιουργηθεί πανικός έξω από αυτές.
Αυτό το γνωρίζει ο κόσμος και κυρίως οι ηλικιωμένοι. Κάποια στιγμή μέσα στο 2011 είχε ακουστεί ότι πολλοί συνταξιούχοι αποσύραν τις καταθέσεις κάθε Παρασκευή και τις ξανακαταθέταν κάθε Δευτέρα.
Τώρα τελευταία ακούγεται ότι πολλοί καταθέτες νοικιάζουν θυρίδες στις τράπεζες και εναποθέτουν την περιουσία τους εκεί. Άλλοι χρησιμοποιούν χρηματοκιβώτια στα σπίτια τους ή σε κρυφά μέρη. Κάποιος είχε ισχυριστεί σε έναν τραπεζίτη στην Αθήνα ότι έφτιαχνε χρηματοκιβώτιο κάτω από την πισίνα του σπιτιού του! Η φαντασία δεν έχει όρια.
Η όλη κατάσταση έχει στεγνώσει κυριολεκτικά την ρευστότητα της αγοράς και των τραπεζών. Δεν είναι τυχαίο ότι προσφέρονται υψηλά καταθετικά επιτόκια, της τάξεως του 5%, από τις τράπεζες και ότι ο αριθμός των ενοικιασμένων θυρίδων έχει αυξηθεί 5 φορές σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Στην Ιταλία έχει επίσης εδραιωθεί ο αντίστοιχος φόβος, ότι η χώρα δε θα βγει βραχυπρόθεσμα από την οικονομική κρίση. Γιαυτό το λόγο στρέφονται σε επενδύσεις ακινήτων στη Γερμανία, όπου θεωρείται η πλέον ασφαλής στην Ευρώπη. Οι μεσίτες στο Βερολίνο κάνουν χρυσές δουλειές, αφού τους 2 τελευταίους μήνες έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Τα ακίνητα με τη μεγαλύτερη ζήτηση είναι διαμερίσματα αξίας 100.000 ευρώ και κάτω, όπου περνάν τα περισσότερα σε ιταλικά χέρια.