Η συνεχής δημοσιονομική λιτότητα επιταχύνει την ύφεση, αφού οι υψηλοί φόροι μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα, άρα και τη συνολική ζήτηση. Όσο βαθαίνει η ύφεση, τόσο μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα δημιουργούνται.
Η υπερ-ανταγωνιστική Γερμανία με την υψηλή ισοτιμία του ευρώ και το αυξημένο κόστος εργασίας θα αντέξει ή θα πρέπει να μειωθεί η ισοτιμία με το δολάριο; Μάλλον χρειάζεται μια αποκατάσταση του εμπορικού ισοζυγίου, η οποία απαιτεί πολύ πιο αδύναμο ευρώ.
Εν το μεταξύ η πιστωτική κρίση στην περιφέρεια της ευρωζώνης εντείνεται χάρη στα μακροπρόθεσμα φτηνά δάνεια της ΕΚΤ. Οι τράπεζες δεν έχουν πλέον πρόβλημα ρευστότητας, αλλά διατηρούν ένα μεγάλο αποταμιευμένο κεφάλαιο.
Στην Ελλάδα, όπου η ύφεση μετατρέπεται σε κατάθλιψη, το 40%-50% της λαϊκής ψήφου μπορεί να δοθεί σε κόμματα που οδηγούν στην έξοδο από την ευρωζώνη.
Οι Ιρλανδοί ψηφοφόροι μπορεί να απορρίψουν τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις μέσω δημοψηφίσματος.
Στην Ιταλία και στην Ισπανία εμφανίζονται σημάδια κόπωσης και πολλές διαδηλώσεις και απεργίες εκφράζουν τη λαϊκή αντίθεση ενάντια στα σκληρά μέτρα λιτότητας.
Το πρόβλημα είναι ότι η ευρωζώνη εφαρμόζει μια στρατηγική λιτότητας και καμία στρατηγική ανάπτυξης. Χωρίς την ανάπτυξη η στρατηγική λιτότητας είναι αυτοκαταστροφική και το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερα ελλείμματα και χρέη σε μη βιώσιμα επίπεδα. Η κοινωνική αντίδραση τελικά θα γίνει συντριπτική.
Διαβάστε επίσης:
Η οικονομική κρίση εξαπλώνεται στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Συνεχής λιτότητα είναι η συνταγή της ύφεσης.
Πηγή: guardian
