Πρώτον και κύριον, οι ειδικοί είχαν τονίσει ότι η Ιταλία ήταν ο αδύναμος κρίκος του ευρώ. Στις 2 Μαΐου του 1998 ο Χέλμουτ Κολ και οι ομόλογοί του έφτασαν σε μια βαρυσήμαντη απόφαση. 11 χώρες θα έπαιρναν μέρος στο ενιαίο νόμισμα, συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Ο Χέλμουτ έλεγε ότι είναι μια γιορτή χαράς.
14 χρόνια αργότερα, το βάρος της ιστορίας έχει γίνει πράγματι εξαιρετικό. Κανείς δεν έχει τη διάθεση να το γιορτάσει πλέον, καθώς το κλίμα είναι ιδιαίτερα μελαγχολικό. Η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, προειδοποίησε ότι "Νέες προκλήσεις θα εμφανίζονται συνεχώς τα επόμενα χρόνια".
Δε χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αρχίσουν οι ανησυχίες, επιβεβαιώνοντας τους ειδικούς. Η ισπανική οικονομία άρχιζε την πτώση της και οι εκλογές της Γαλλίας και της Ελλάδας έδειξαν ότι κουράστηκαν από τη λιτότητα. Κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος ότι η νομισματική ένωση θα επιβιώσει μακροπρόθεσμα.
Για πολιτικούς λόγους, οι χώρες που περιελήφθησαν στο ευρώ δεν ήταν έτοιμες εκείνη τη χρονική στιγμή. Επιπλέον το κοινό νόμισμα δε μπορεί να επιβιώσει μακροπρόθεσμα αν δεν συνοδεύεται από μια πολιτική ένωση. Ακόμα και όταν γεννήθηκε το ευρώ, πολλοί ειδικοί προειδοποιούσαν ότι τα μέλη της ευρωζώνης δεν ταίριαζαν.
Όμως δεν ήταν μόνο οι ειδικοί. Τα μέχρι τώρα εμπιστευτικά έγγραφα του Χέλμουτ Κολ, μαρτυρούν ότι οι ιδρυτές του ευρώ γνώριζαν καλά για τα μειονεκτήματά του. Σε απάντηση στο αίτημα του Spiegel, η γερμανική κυβέρνηση για πρώτη φορά αποκάλυψε τις εκατοντάδες σελίδες με τα έγγραφα του 1994-1998, για την ένταξη της Ιταλίας στη ζώνη του ευρώ.
Τα έγγραφα αποδεικνύουν, ότι η Ιταλία δεν έπρεπε ποτέ να γίνει αποδεκτή στο κοινό νόμισμα του ευρώ. Η απόφαση της συμμετοχής της Ρώμης βασίστηκε καθαρά σε πολιτικά συμφέροντα και όχι σε οικονομικά κριτήρια. 2 χρόνια μετά έγινε ένα ακόμα μεγαλύτερο λάθος με την αποδοχή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.
Η διοίκηση του Χέλμουτ Κολ δε μπορεί να επικαλεστεί άγνοια. Στην πραγματικότητα τα έγγραφα δείχνουν ότι ήταν πλήρως ενημερωμένοι για την κατάσταση των οικονομικών της Ιταλίας. Τα μέτρα λιτότητας ήταν απλώς μια βιτρίνα. Μια εντελώς παράδοξη κατάσταση.
Για περισσότερα άρθρα του Spiegel δείτε εδώ.
Πηγή: spiegel
