Κάθε φορά που ο Άκης Αγοραστός οδηγεί πίσω στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία προς τις Σέρρες, στη βόρεια ελληνική πόλη όπου γεννήθηκε, η αρτηριακή πίεση του αυξάνεται λίγο.
Πάρα πολλά κλειστά καταστήματα, με επιγραφές "προς ενοικίαση", εγκαταλελειμμένα εργοστάσια και άδειοι δρόμοι τον γεμίζει με κατήφεια. "Ο θυμός και η θλίψη με έχουν κατακλύσει", είπε ο επιχειρηματίας . "Πιάνω το τιμόνι λίγο πιο σφιχτά και αισθάνομαι την άνοδο του παλμού μου. "Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή είναι η χώρα όπου μεγάλωσα. Για τη γενιά μου δεν ήταν γραφτό να γίνει με αυτόν τον τρόπο".
Το 2012, στο απόγειο της κρίσης χρέους στην Ελλάδα, ο Αγοραστός μετέφερε τις επιχειρήσεις του. Ένα γυμναστήριο αμερικανικού τύπου, που έκανε μόλις πριν από ένα χρόνο, είχε ευδοκιμήσει στις Σέρρες. Το μετέφερε στη Βουλγαρία. Η μετεγκατάσταση δεν είναι εύκολη. Θα έπρεπε να προσλάβει τρία φορτηγά "δυσβάστακτο κόστος" για να μεταφέρει τον αθλητικό εξοπλισμό στην νότια πόλη του Blagoevgrad, 100 χλμ βόρεια των συνόρων της Βουλγαρίας.
Και στη συνέχεια, πρόσθεσε, υπάρχει ό, τι ο κίνδυνος της μετάβασης σε μια χώρα, που είναι το φτωχότερο μέλος της ΕΕ και όπου λίγοι θα ήθελαν να μείνουν εκεί.
"Αλλά μετά κάνοντας τον απολογισμό μου κατάλαβα ότι ήταν ο μόνος τρόπος για να επιβιώσω", είπε ο 32χρονος, του οποίου η επιχείρηση τώρα είναι χωμένη σε ένα υπόγειο στο ένα πέμπτο του μεγέθους της εγκατάστασης, που είχε στις Σέρρες και το ένα δέκατο του τιμής κόστους λειτουργίας.
"Όπως όλοι, ήμουν που πραγματικά πιεσμένος από τους φόρους. Το ενοίκιό μου για το γυμναστήριο μόνο ήταν 12.000 € το μήνα. Μετά από λίγο , είπε, "αναφερόμενος στην αρχικό 110€ δισ. από ΕΕ-ΔΝΤ δάνειο διάσωσης, στην Ελλάδα οι άνθρωποι άρχισαν να επηρεάζονται τόσο από τις περικοπές, το πρώτο πράγμα, που έκαναν λοιπόν ήταν να κόψουν τα έξοδα τους στο γυμναστήριο. "Έφτασα στο σημείο όπου δεν μπορούσα να αντέξω οικονομικά να πληρώσω το ενοίκιο, τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και τους φόρους ".
Η Βουλγαρία προσφέρει σταθερότητα και παρηγοριά για τους επιχειρηματίες όπως τον Αγοραστό. Θα ήταν αδιανόητο όχι πριν πολύ καιρό, όταν η Ελλάδα ήταν το μόνο μέλος της ΕΕ στα Βαλκάνια, η οποία προσπαθούσε να γίνει ο τοπικός οικονομικός ηγέτης της περιοχής.
Αυτό που ξεκίνησε ήταν μια τάση των ελληνικών επιχειρήσεων να επεκταθούν προς νέες οικονομικές αγορές των γειτονικών βαλκανικών κρατών πριν ακόμη καλά ξεκινήσει η κρίση. Έχει μετατραπεί λοιπόν σε μια σταθερή ροή επιχειρήσεων, που επιδιώκουν να ξεφύγουν από τα εξοντωτικές οικονομικές υποχρεώσεις τους και για μια οικονομία, που επί έξι συνεχόμενα χρόνια έχει εδραιωμένη την λιτότητα, που οδηγεί σε ύφεση.
Σε έντονη αντίθεση με την Ελλάδα, όπου οι συντελεστές φορολογίας των επιχειρήσεων κυμαίνεται μεταξύ 20 % και 25 % και οι επιχειρήσεις υποβλήθηκαν στο συνεχώς μεταβαλλόμενο φορολογικό σύστημα, η Βουλγαρία έχει ένα κατ' αποκοπή συντελεστή 10 %, το χαμηλότερο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η υπόσχεση του Αντώνη Σαμαρά, του Έλληνα πρωθυπουργού, ήταν ότι το 2014 θα είναι το έτος της οικονομικής ανάκαμψης και ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη, αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία, αν όχι περιφρόνηση, από την επιχειρηματική κοινότητα της χώρας, όπου εξακολουθεί να υπάρχει τεράστια αποσύνδεση μεταξύ της δημοσιονομικής προόδου και της πραγματικότητας.
Αποτέλεσμα αυτής της εβδομάδας μετά από πολύμηνες συνομιλίες ήταν η απελευθέρωση 10 δισ. € της βοήθειας. Υποσχέθηκε μια επιστροφή στις διεθνείς αγορές ομολόγων πριν από το Μάιο, αλλά δεν έχει κάνει τίποτα όμως για να φιμώσει τους επικριτές του, που λένε ότι θα χρειαστεί ένα τρίτο πακέτο διάσωσης για την αντιμετώπιση τεραστίων προβλημάτων χρέους της χώρας.
Η Αθήνα έχει ανακτήσει ένα μέρος της ανταγωνιστικότητας της, με το κόστος του εργατικού δυναμικού να μειώνεται δραματικά, από τότε, που η χρεωμένη οικονομία της, έγινε ο θάλαμος των διεθνών δανειστών. Η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Π.Γ.Δ.Μ.(FYROM) είναι φθηνότερες, με ελάχιστο μηνιαίο μισθό περίπου 350€.
Αναλυτές επισημαίνουν τα επίπεδα ρεκόρ της ανεργίας, της φτώχειας και επίσης την κατάρρευση της παραγωγικής οικονομίας της Ελλάδας στα τέσσερα χρόνια μετά την αποκάλυψη του πραγματικού μεγέθους του ελλείμματος, που οδήγησε στην χειρότερη κρίση της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες.
Επίσημα στοιχεία του περασμένου μήνα έδειξαν, ότι η βιομηχανική παραγωγή τον Δεκέμβριο αυξήθηκε για πρώτη φορά σε έξι μήνες, αλλά αυτό ήρθε αφού έπεσε 3,6 % κατά την διάρκεια του έτους και έχει μειωθεί περίπου 30 % από το υψηλότερο επίπεδό της. Η ανεργία παραμένει στο 27,5 % για τα τελευταία στοιχεία και οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν από εργαζομένους του δημόσιου τομέα, που αντιμετωπίζουν περικοπές 11.400 θέσεων εργασίας αυτόν τον χρόνο, όπως απαιτείται από τους δανειστές διάσωσης.
"Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για μια ανάκαμψη, είναι αρκετά μεγάλη για να σταματήσει αυτή η τάση", είπε Χρύσα Μανολίδου, πρόεδρος της ένωσης στην Ορεστιάδα - με βάση τους κατασκευαστές στο βόρειο Έβρο παραμεθόρια περιοχή. "Υπάρχει μια τεράστια ποσότητα αβεβαιότητας. Μιλάμε για μια ύφεση, που όμοια της δεν έχει υπάρξει σε καιρό ειρήνης και η κατάσταση αυτή είναι πολύ μακριά από να χαρακτηριστεί σταθερή".
Ο αριθμός των ελληνικών επιχειρήσεων, που είναι καταχωρημένες στη Βουλγαρία αυξήθηκε κατά 75% μεταξύ του 2010 και του 2012, από περίπου 2.200 έως περίπου 3.800, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η εθνική υπηρεσία εσόδων στη Σόφια. Πέρυσι, οι ελληνικές εκτιμήσεις των μέσων ενημέρωσης ανέβαζαν τον αριθμό στις 6.000 και ανέφεραν ότι επιχειρήσεις με ελληνική / βουλγαρική ιδιοκτησία ξεπέρασαν τις 15.000.
"Στην Ελλάδα είναι αδύνατο να λειτουργήσει μια επιχείρηση τώρα", είπε ο Χρήστος, ένας Έλληνας ξενοδόχος του Βορρά ο οποίος αρνήθηκε να δώσει το πλήρες όνομά του.
"Τίποτα δεν κινείται στην αγορά. Και με πάνω από 30 % τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των τραπεζών, κανείς δεν θέλει να δώσει πίστωση . Μπορείτε να πάτε σε μια τράπεζα και αρνούνται, ακόμα και να μιλήσουν γι' αυτό."
Η Ελλάδα είναι ο τρίτος μεγαλύτερος επενδυτής στη Βουλγαρία , μετά τις Κάτω Χώρες και την Αυστρία με ελληνικές κατασκευαστικές επιχειρήσεις που οδηγούν την αγορά σε έργα υποδομής μεγάλης κλίμακας.
Η Βουλγαρία έχει γίνει η βάση από ελληνικές εταιρείες, που εξάγουν εμπορεύματα, οτιδήποτε, από πλαστικές ύλες έως φαρμακευτικά προϊόντα , το ελαιόλαδο και τα τρόφιμα. Κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια και κατασκευαστικές εταιρίες, που έχουν μετεγκατασταθεί. Μεταξύ αυτών είναι η Fourlis Holdings, η οποία κατέχει το franchise της ΙΚΕΑ για την περιοχή, η επιχείρηση κτίριο Ελλάκτωρ και Jumbo, η μεγαλύτερη εταιρεία λιανικής πωλήσεως παιχνιδιών στην Ελλάδα.
Μια εμπορική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας Σόφια, δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων 18 μηνών έχουν κατακλυστεί από "εκδήλωση ενδιαφέροντος" ανθρώπων των επιχειρήσεων, που βλέπουν τη Βουλγαρία ως ένα ασφαλές καταφύγιο.
Έτσι είπε μια λογιστής η Bianka Giorgieva , που έχει ανοίξει γραφεία στο Σαντάνσκι, την κοντινότερη πόλη στο εμπορικό σύνορα. "Κάθε μέρα δεχόμαστε κλήσεις από τουλάχιστον δύο ή τρεις ελληνικές εταιρείες, που θέλουν να δημιουργήσουν κάτι εδώ. Η ζήτηση ήταν τόσο μεγάλη, που αποφάσισα να δημιουργήσω ένα δεύτερο γραφείο εδώ".
Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις δεν είναι οι μόνες επιχειρήσεις που φεύγουν από το αδύναμο κράτος μέλος της ζώνης του ευρώ. Τους τελευταίους 18 μήνες έχουν δει την έξοδο ελληνικών πολυεθνικών συμπεριλαμβανομένων των Coca - Cola Ελληνικής Εταιρείας Εμφιαλώσεως και την Βιοχάλκο τον μεγαλύτερο όμιλο επεξεργασίας μετάλλων.
"Όλοι εγκαταλείπουν την ελληνική οικονομία", είπε ο πολιτικός σχολιαστής Γιώργος Κύρτσος.
"Το μεγάλο ψάρι μετεγκαθίσταται σε χώρες όπως το Λουξεμβούργο, Ελβετία και Βέλγιο και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που δεν έχουν τα μέσα κινούνται σε λιγότερο ανεπτυγμένες βαλκανικών κρατών", είπε , προσθέτοντας ότι το κλίμα αυτό παρέχει γόνιμο έδαφος για σημαντικές διεθνείς επενδυτές να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες.
"Από ένα στόλο 30.000 φορτηγά , 8.000 έχουν ήδη μετακινηθεί στη Βουλγαρία. Εάν η κυβέρνηση θέλει να κρατήσει εταιρείες εδώ θα πρέπει να επιλύσει το ζήτημα της ρευστότητας στον ιδιωτικό τομέα και τη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης, αλλιώς ποιος στο διάολο πρόκειται να επιβιώσει σε αυτή τη χώρα;"
0 σχόλια: