Οι εκλογές αποτελούν δοκιμή ενότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ευρώπη έχει 380 εκατ. εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, αλλά η προσέλευση έχει μειωθεί μετά τις εκλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1979. Είναι δε πιθανό η
προσέλευση στις κάλπες να παρουσιάσει βουτιά απότομη, κάτω από το 43 τοις εκατό των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, μετά τις τελευταίες εκλογές του 2009. 

Αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Εάν οι δημοσκοπήσεις αποδειχθούν σωστά , περισσότερο από το ένα τέταρτο των εδρών στο νέο νομοθετικό σώμα θα καλυφθεί από λαϊκιστές και περιθωριακά κόμματα. Απώτερος στόχος των οποίων είναι να διαλύσουν την ίδια την ένωση που υποτίθεται ότι υπηρετούν. "όχι στις Βρυξέλλες" ξεκινά με το σύνθημα αυτό, η εκστρατεία των ακροδεξιών Εθνικού Μετώπου του Marine Le Pen. 
Δυσαρέσκεια αυτό που πολλοί θεωρούν ως παρέμβαση των ρυθμιστικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες, δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν είναι ένας βαθμός άγνοιας και αδιαφορίας για το τι κάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι εθνικές κυβερνήσεις ευθύνονται μερικώς, δεδομένου ότι η συνήθεια τους είναι να κατηγορούν τις Βρυξέλλες για πολλές από τις δικές τους ανεπάρκειες. Σε πολλές από τις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εκλογή αντιμετωπίζεται περισσότερο σαν μια ενδιάμεση δημοσκόπηση για την εθνική κυβέρνηση. 

Το πρόβλημα αυτή τη φορά είναι ότι αυτά τα γνωστά προβλήματα έχουν επιδεινωθεί στα πέντε χειρότερα τελευταία χρόνια στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κρίση του δημόσιου χρέους των χωρών, χρεοκοπίες τραπεζών και τα μέτρα λιτότητας σε πολλά κράτη έχουν θρέψει στον κόσμο μια τεράστια απογοήτευση για την ένωση, ενώ τα συναισθήματα κατά των μεταναστών έχουν δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για τους δημαγωγούς. Πιο πρόσφατα, η θρασύτατη πρόκληση από τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με μια μετατόπιση της αμερικανικής πολιτικής προς στην Ασία, εξέθεσαν την αδυναμία και τις διαιρέσεις μέσα στην Ευρώπη.

 Τα αντιευρωπαϊκά κόμματα εκμεταλλεύτηκαν όλα αυτά τα προβλήματα; Μερικά έχουν εκφράσει ανοιχτά το θαυμασμό για την αυταρχική και εθνικιστική στάση του κ. Πούτιν. Μια πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης που διεξήγαγε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπίστωσε ότι η εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κατρακυλήσει από το 57 τοις εκατό το 2007 στο 31 τοις εκατό. Η ίδια δημοσκόπηση διαπίστωσε επίσης μια απότομη πτώση στην εμπιστοσύνη στις εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εδώ είναι ότι στην Ευρώπη εξακολουθεί να είναι μια συλλογή από κυρίαρχα κράτη που δεν ομιλούν με μία φωνή, έτσι ώστε, όταν τα πράγματα πάνε άσχημα, είναι εύκολο για κάθε έθνος να βρει εξιλαστήρια θύματα στις απόμακρες και απρόσωπες Βρυξέλλες. 

Παρά τη δυναμική, το ευρώ σώθηκε μερικώς επειδή οι Βρυξέλλες χορήγησαν περισσότερες εξουσίες στις τράπεζες, στις δαπάνες και την οικονομική, περιβαλλοντική, προστασία δεδομένων και άλλους κανονισμούς που δημιουργήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα ήταν αναποτελεσματικό εάν εφαρμόζονταν χωριστά από 28 έθνη. Είναι σαφές ότι ο κ. Πούτιν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με μια ενωμένη Ευρώπη με κοινή ενεργειακή πολιτική.
Τα προβλήματα που η Ευρώπη έχει περάσει τα τελευταία πέντε χρόνια καταδεικνύουν ότι η ανάγκη για ευρωπαϊκή ενότητα είναι μεγαλύτερη από ποτέ, παρά τα όσα οι εθνικιστές και λαϊκιστές υποστηρίζουν, αυτές οι εκλογές έχουν πολύ μεγάλη σημασία.