Πορτοκάλια και λεμόνια από τον κήπο, την αφθονία από το παρθένο ελαιόλαδο. Από μια επίσκεψη στην Ελλάδα με φίλους, έχω φέρει πολλά καλά. Αλλά ακόμη και μια γεύση από ένα ελάχιστα γνωστό φαινόμενο της ελληνικής αγοράς εργασίας...
Οι φίλοι του ονομάζονται Μαρία και Gunnar. Είναι Ελληνίδα κα αυτός είναι Γερμανός, γνωριστήκανε στο Αμβούργο. Το 2010 επέστρεψαν με το μικρό γιο τους στο σπίτι της Μαρίας, από το Αγρίνιο. Εν μέσω της κρίσης ήταν μια γενναία απόφαση. Ο δημοσιογράφος Babette Hnup, κάποιος κοινός τους φίλος, μόλις γύρισε μια ταινία μικρού μήκους για την καθημερινή ζωή της οικογένειας.
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα που έχουν είναι ότι η Μαίρη είναι οδοντοτεχνίτης και ο Gunnar ξυλουργός και αρχιτέκτονας. Έχουν και οι δύο επαγγέλματα με τα οποία μπορούν να κερδίζουν χρήματα σήμερα στην Ελλάδα, όμως κατά πολύ λιγότερο από ό, τι στη Γερμανία. Η κατάσταση είναι διαφορετική με τον Γιάννη, τον εξάδελφο της Μαρίας. "Τον ξέρω από το παρελθόν, επίσης έχει ζήσει για ένα διάστημα στο Αμβούργο. Όταν τον ρώτησα τι κάνει τώρα, στην αρχή αναστενάζει ο Γιάννης και λέει μετά. Πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή."
Από τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, βρήκε τελικά μια δουλειά. Για αυτό ήταν πολύ χαρούμενος. Ακόμη και αν ο ίδιος δεν είχε ακόμη λάβει ούτε μια δεκάρα από αυτήν!
Ο Γιάννης εργάζεται σε ένα γραφείο ενεργειακής αναβάθμισης, η θέση του χρηματοδοτείται από ένα πρόγραμμα από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αφαιρουμένων των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης θα πάρει πραγματικά 400€ ανά μήνα. Ο πρώτος μισθός έπρεπε να του δοθεί μετά από τρεις μήνες, αλλά ακόμη και τότε δεν πήρε κάτι. Κατόπιν αιτήματος, η αρμόδια υπηρεσία του είπε του Γιάννη ότι χρειάζονται ακόμη ένα πιστοποιητικό από το Ταμείο Υγείας. Ο ίδιος το παρέδωσε και από τότε περιμένει...
Κάποιος θα μπορούσε να απορρίψει την ιστορία Γιάννη «ως μεμονωμένη περίπτωση», είναι μια ιδιαίτερη παράλογη υπερβολή της ελληνικής γραφειοκρατίας. Αλλά δεν είναι ο μόνος. Σύμφωνα με μια εκτίμηση από το Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο ΓΣΕΕ πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες αυτή τη στιγμή εργάζονται χωρίς αμοιβή. Οι εργαζόμενοι των διαφόρων κλάδων της οικονομίας καταγγέλλουν ότι έχουν να πληρωθούν εδώ και μήνες.
Δεν είναι η Ελλάδα η γη των ισχυρών συνδικάτων που παλεύουν με μόνιμη απεργία για τα δικαιώματά τους;
Και όμως, αυτό ισχύει μόνο για τις δημόσιες υπηρεσίες. «Τα συνδικάτα, που ήταν μόνο άνθρωποι του κόμματος ή δημόσιοι υπάλληλοι», λέει η θεία της Μαρίας στην ταινία. "Ένα κορίτσι που δουλεύει σε μια boutique δεν έκανε ποτέ απεργία."
Πολλοί επιχειρηματίες πραγματικά δεν έχουν χρήματα. Το κράτος χρωστάει όλο και περισσότερα χρήματα στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά οι εργαζόμενοι σιωπούν από φόβο. θα μπορούσαν να μηνύσουν τους εργοδότες τους για να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα, αλλά στη συνέχεια κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.
Για την εργασία του Γιάννη πληρώνει επιπλέον και ο πατέρας του. Έχει συμφωνήσει να αναλάβει προσωρινά την εισφορά του ταμείου ασφάλισης του γιου του, αν και αυτό θα ήταν υποχρέωση του εργοδότη. Επίσης γύρω στα 150 ευρώ, τα οποία θα δικαιούταν ως διαφορά από τον κατώτατο μισθό, ο Γιάννης δεν περιμένει να τα πάρει. Μπορεί κάποτε αυτά τα λεφτά να τα πάρει πίσω.
Πόσο δύσκολο είναι η θέση του, τονίζει ο Γιάννης επανειλημμένα. Πόσο ευτυχισμένος ήταν για την δουλειά του αλλά και για την Ελλάδα σαν Ευρωπαϊκό μέλος. Για πολλά χρόνια, δεν είχε καμία δουλειά, εκτός από την περιστασιακή εργασία στα χωράφια, όπου στο Αγρίνιο μάζευε ελιές και καπνό. Την ευημερία των γονέων δεν θα την ζήσει η επόμενη γενιά, λέει ο 32 χρονος. Αλλά η μεγαλύτερη ελπίδα του παραμένει η Ευρώπη.
Ωστόσο αυτήν την ελπίδα έχουν τόσοι πολλοί, που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας απλά πάγωσε το πρόγραμμα υποστήριξης για νέους που αναζητούν εργασία από τη νότια Ευρώπη, εξαιτίας της μεγάλης προσέλευσης. Και στην Αθήνα ακούσαμε τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά κατά την επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ, να μιλά για ένα νέο οικονομικό μοντέλο, το οποίο είναι ήδη μια πραγματικότητα. Αν το μοντέλο αυτό προβλέπει επίσης την τακτική αμειβόμενη θέση εργασίας, δεν το είπε.
"Όταν λέω στον Γιάννη για την εμφάνιση Σαμαρά και της Μέρκελ, αυτός χαμογελάει δύσπιστα. Τον Μάιο έχουμε στην Ελλάδα εκλογές και συνεπώς, πιθανόν ο Σαμαράς να παρουσιάζει την κατάσταση πιο θετική από ό, τι είναι για τους περισσότερους Έλληνες." Τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα θα μπορούσε ο Γιάννης να έχει ένα όφελος. Ελπίζει ότι ο πρώτος του μισθός μπορεί να έρθει πριν από την ημερομηνία των εκλογών...
Οι φίλοι του ονομάζονται Μαρία και Gunnar. Είναι Ελληνίδα κα αυτός είναι Γερμανός, γνωριστήκανε στο Αμβούργο. Το 2010 επέστρεψαν με το μικρό γιο τους στο σπίτι της Μαρίας, από το Αγρίνιο. Εν μέσω της κρίσης ήταν μια γενναία απόφαση. Ο δημοσιογράφος Babette Hnup, κάποιος κοινός τους φίλος, μόλις γύρισε μια ταινία μικρού μήκους για την καθημερινή ζωή της οικογένειας.
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα που έχουν είναι ότι η Μαίρη είναι οδοντοτεχνίτης και ο Gunnar ξυλουργός και αρχιτέκτονας. Έχουν και οι δύο επαγγέλματα με τα οποία μπορούν να κερδίζουν χρήματα σήμερα στην Ελλάδα, όμως κατά πολύ λιγότερο από ό, τι στη Γερμανία. Η κατάσταση είναι διαφορετική με τον Γιάννη, τον εξάδελφο της Μαρίας. "Τον ξέρω από το παρελθόν, επίσης έχει ζήσει για ένα διάστημα στο Αμβούργο. Όταν τον ρώτησα τι κάνει τώρα, στην αρχή αναστενάζει ο Γιάννης και λέει μετά. Πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή."
Από τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, βρήκε τελικά μια δουλειά. Για αυτό ήταν πολύ χαρούμενος. Ακόμη και αν ο ίδιος δεν είχε ακόμη λάβει ούτε μια δεκάρα από αυτήν!
Ο Γιάννης εργάζεται σε ένα γραφείο ενεργειακής αναβάθμισης, η θέση του χρηματοδοτείται από ένα πρόγραμμα από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αφαιρουμένων των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης θα πάρει πραγματικά 400€ ανά μήνα. Ο πρώτος μισθός έπρεπε να του δοθεί μετά από τρεις μήνες, αλλά ακόμη και τότε δεν πήρε κάτι. Κατόπιν αιτήματος, η αρμόδια υπηρεσία του είπε του Γιάννη ότι χρειάζονται ακόμη ένα πιστοποιητικό από το Ταμείο Υγείας. Ο ίδιος το παρέδωσε και από τότε περιμένει...
Κάποιος θα μπορούσε να απορρίψει την ιστορία Γιάννη «ως μεμονωμένη περίπτωση», είναι μια ιδιαίτερη παράλογη υπερβολή της ελληνικής γραφειοκρατίας. Αλλά δεν είναι ο μόνος. Σύμφωνα με μια εκτίμηση από το Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο ΓΣΕΕ πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες αυτή τη στιγμή εργάζονται χωρίς αμοιβή. Οι εργαζόμενοι των διαφόρων κλάδων της οικονομίας καταγγέλλουν ότι έχουν να πληρωθούν εδώ και μήνες.
Δεν είναι η Ελλάδα η γη των ισχυρών συνδικάτων που παλεύουν με μόνιμη απεργία για τα δικαιώματά τους;
Και όμως, αυτό ισχύει μόνο για τις δημόσιες υπηρεσίες. «Τα συνδικάτα, που ήταν μόνο άνθρωποι του κόμματος ή δημόσιοι υπάλληλοι», λέει η θεία της Μαρίας στην ταινία. "Ένα κορίτσι που δουλεύει σε μια boutique δεν έκανε ποτέ απεργία."
Πολλοί επιχειρηματίες πραγματικά δεν έχουν χρήματα. Το κράτος χρωστάει όλο και περισσότερα χρήματα στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά οι εργαζόμενοι σιωπούν από φόβο. θα μπορούσαν να μηνύσουν τους εργοδότες τους για να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα, αλλά στη συνέχεια κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.
Για την εργασία του Γιάννη πληρώνει επιπλέον και ο πατέρας του. Έχει συμφωνήσει να αναλάβει προσωρινά την εισφορά του ταμείου ασφάλισης του γιου του, αν και αυτό θα ήταν υποχρέωση του εργοδότη. Επίσης γύρω στα 150 ευρώ, τα οποία θα δικαιούταν ως διαφορά από τον κατώτατο μισθό, ο Γιάννης δεν περιμένει να τα πάρει. Μπορεί κάποτε αυτά τα λεφτά να τα πάρει πίσω.
Πόσο δύσκολο είναι η θέση του, τονίζει ο Γιάννης επανειλημμένα. Πόσο ευτυχισμένος ήταν για την δουλειά του αλλά και για την Ελλάδα σαν Ευρωπαϊκό μέλος. Για πολλά χρόνια, δεν είχε καμία δουλειά, εκτός από την περιστασιακή εργασία στα χωράφια, όπου στο Αγρίνιο μάζευε ελιές και καπνό. Την ευημερία των γονέων δεν θα την ζήσει η επόμενη γενιά, λέει ο 32 χρονος. Αλλά η μεγαλύτερη ελπίδα του παραμένει η Ευρώπη.
Ωστόσο αυτήν την ελπίδα έχουν τόσοι πολλοί, που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας απλά πάγωσε το πρόγραμμα υποστήριξης για νέους που αναζητούν εργασία από τη νότια Ευρώπη, εξαιτίας της μεγάλης προσέλευσης. Και στην Αθήνα ακούσαμε τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά κατά την επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ, να μιλά για ένα νέο οικονομικό μοντέλο, το οποίο είναι ήδη μια πραγματικότητα. Αν το μοντέλο αυτό προβλέπει επίσης την τακτική αμειβόμενη θέση εργασίας, δεν το είπε.
"Όταν λέω στον Γιάννη για την εμφάνιση Σαμαρά και της Μέρκελ, αυτός χαμογελάει δύσπιστα. Τον Μάιο έχουμε στην Ελλάδα εκλογές και συνεπώς, πιθανόν ο Σαμαράς να παρουσιάζει την κατάσταση πιο θετική από ό, τι είναι για τους περισσότερους Έλληνες." Τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα θα μπορούσε ο Γιάννης να έχει ένα όφελος. Ελπίζει ότι ο πρώτος του μισθός μπορεί να έρθει πριν από την ημερομηνία των εκλογών...
0 σχόλια: