διέπραξαν στην Ελλάδα ένα λάθος μετά το άλλο.
Για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και το φιλόδοξο πρώην επικεφαλής του Ντομινίκ Στρος-Καν, το 2010 με τη διαφαινόμενη κρίση του ευρώ φαίνεται να ήταν μια μοναδική ευκαιρία. Μετά την κακοδιαχείριση της ασιατικής κρίσης στη δεκαετία του 1990, το ΔΝΤ είχε χάσει την επιρροή του. Οι συμβουλές του ΔΝΤ δεν είχαν πλέον ζήτηση. Ο 65χρονος θεσμός ολίσθαινε παίζοντας πλέον κανένα σπουδαίο ρόλο.
Με την πρώτη μεγάλη επιχείρηση διάσωσης στην Ευρώπη, οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ ήθελαν να δείξουν ότι θα εξακολουθούσαν να τους χρειάζεται ο κόσμος σαν μια παγκόσμια οικονομική πυροσβεστική. Για το Στρος-Καν φαινόταν μια μεγάλη ευκαιρία για να αποκτήσει στη διεθνή αρένα πλεονεκτήματα για τη μελλοντική προεδρία στην πατρίδα του τη Γαλλία. Πέντε χρόνια αργότερα, το ΔΝΤ αντιμετωπίζει ένα χάος που το ίδιο ουσιαστικά ήταν υπεύθυνο σε αυτό.
Φαινόταν βραχυπρόθεσμα, πως η αποστολή διάσωσης στην Ελλάδα ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Ο επικεφαλής του ΔΝΤ έφερε τα κεφάλαια σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και τη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που έγινε γνωστή ως τρόικα, έγκρινε ένα πακέτο διάσωσης για τους Έλληνες. Η αναλογία του ΔΝΤ στα δάνεια βοήθειας ανήλθαν στα 28 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία αποτελούν περίπου το δώδεκα τοις εκατό του ελληνικού ΑΕΠ. Ποτέ το ΔΝΤ δεν είχε δώσει τόσα πολλά χρήματα για μια χώρα του μεγέθους αυτού.
Οι Κανόνες αλλάξαν κρυφά;
Αλλά για να γίνει αυτό, το ταμείο έσπασε τους δικούς του κανόνες. Αυτοί προβλέπουν ότι κάθε χώρα μέλος, ανάλογα με την οικονομική δύναμη θα της κατανεμηθεί ένα ορισμένο ποσοστό. Βασικά, αυτό θα έπρεπε να ισχύει και για την Ελλάδα. Η αναλογία της κάθε χώρας καθορίζεται από το πόσες εισφορές πληρώνει στο ΔΝΤ, και πόση πίστωση μπορεί να πάρει τα απαραίτητα (δηλαδή κατ 'ανώτατο όριο του 600 τοις εκατό της ποσόστωσης). Και αν μια χώρα ήταν βαθιά στο χρέος, ή το πρόγραμμα δεν έχει για άλλους λόγους προοπτική επιτυχίας, το ΔΝΤ σύμφωνα με τους δικούς του κανόνες δεν θα έδινε χρήματα.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το Ταμείο έχει δώσει ακόμη πολλές φορές το επιτρεπόμενο ποσό ως δάνειο. 1.860 τοις εκατό της ποσόστωσης, λέει ο Desmond Lachman, οικονομικός εμπειρογνώμονας και πρώην λειτουργός σε μια ηγετική θέση στο ΔΝΤ.
Το κύριο επιχείρημα του Strauss-Kahn ήταν: Μια κατάρρευση της Ελλάδας θα μπορούσε να καταστρέψει τη ζώνη του ευρώ και επομένως, να φέρει ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε κίνδυνο και λόγω των εξαιρετικών περιστάσεων δικαιολογούσαν τα έκτακτα μέτρα. Στις χώρες μέλη του ΔΝΤ ήταν ακόμα νωπές οι μνήμες, πως η πτώση της Lehman Brothers είχε οδηγήσει τον κόσμο στο οικονομικό χείλος της αβύσσου. Ήθελαν να αποφευχθεί αυτό στο μέλλον.
Και για τον Strauss-Kahn η βοήθεια προς την Αθήνα είχε ιδιαίτερη σημασία. Εκτός από τα γερμανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, υπήρχαν ακόμη κυρίως οι γαλλικές τράπεζες που απειλήθηκαν από την κατάρρευση της Ελλάδας. Αν είχαν κηρύξει πτώχευση, τότε οι πολιτικές φιλοδοξίες του Στρος-Καν θα εκμηδενιζόταν.
Ο Βραζιλιάνος Paulo Nogueira Batista, που αντιπροσωπεύει τις έντεκα χώρες της Λατινικής Αμερικής στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, δήλωσε στους δημοσιογράφους τεκμηριώνοντας, ότι το ΔΝΤ πέρασε την απαραίτητη αλλαγή στον κανόνα για τη γενναιόδωρη βοήθεια "μυστικά". Ο Nogueira Batista έχει γίνει η φωνή των επαναστατημένων μελών του ΔΝΤ. Σήμερα, ο ίδιος προειδοποιεί ότι το Ταμείο θα μπορούσε να διαπράξει στη βοήθεια προς την Ουκρανία το ίδιο λάθος ξανά και να υπερεκτιμήσουν την οικονομική δύναμη της καταστραμμένης από τον πόλεμο χώρας.
Με το σχέδιο διάσωσης της Αθήνας, το ΔΝΤ έκανε ένα το λάθος μετά το άλλο. Οι υποθέσεις των οικονομολόγων του ΔΝΤ ήταν υπερβολικά αισιόδοξες. Έτσι υπολόγισαν περίπου το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί μέχρι το 2012 με τα μέτρα λιτότητας που απαιτούνταν από το ΔΝΤ στο 5,5 τοις εκατό, το οποίο θα σήμαινε ήδη δραστική μείωση. Αντ 'αυτού, όμως, η οικονομική δύναμη της χώρας μειώθηκε κατά 17 τοις εκατό. Το σχέδιο του ΔΝΤ προέβλεπε ποσοστό ανεργίας του 15 τοις εκατό, αλλά στην πραγματικότητα αυξήθηκε στο 25 τοις εκατό.
0 σχόλια: