ευρώ κοιμάται, δεν είναι νεκρή. Η περιοχή υποφέρει από στασιμότητα, ο χαμηλό πληθωρισμό, ανεργία και χρέος. Η κρίση θα μπορούσε εύκολα να αναβιώσει, επειδή η ευρωζώνη δεν είναι σε θέση να αντέξει ένα σοκ.
Τι είναι περισσότερο, δεν είναι δύσκολο να δούμε από πού ένα τέτοιο χτύπημα θα μπορούσε να έρθει. Οι σχέσεις με τη Ρωσία έχουν επιδεινωθεί ραγδαία μετά την κατάρριψη της πτήσης Malaysia Airlines πάνω από την Ουκρανία. Εάν η Ευρώπη επιβάλλει κυρώσεις που κάνουν τη Μόσχα να το ξανασκεφτεί, αυτό θα την βλάψει πάρα πολύ.
Η ευρωζώνη πρέπει να λάβει μέτρα για να διασφαλίσει την καταστροφή. Πιο χαλαρή νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με αύξηση του πληθωρισμού. Μια νέα προσπάθεια για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδίως στη Γαλλία και την Ιταλία, αλλά επίσης και στη Γερμανία και κάποια χαλάρωση του δημοσιονομικού ζουρλομανδύα.
Πρώτα, όμως, να δούμε το πρόβλημα. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές είναι σχετικά ήρεμες για δύο χρόνια από τότε που ο Mario Draghi, πρόεδρος της ΕΚΤ, είπε ότι θα κάνει «ότι χρειάζεται για να διατηρήσει το ευρώ». Όμως η ευρωζώνη μόλις και μετά βίας δείχνει σημάδια βελτίωσης. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προέβλεψε στις 14 Ιουλίου ότι θα καταγράψει αύξηση λίγο περισσότερο από 1 τοις εκατό αυτό το έτος. Αυτή είναι μια θλιβερή ανάκαμψη, λόγω της σοβαρότητας της ύφεσης.
Υπάρχουν, βεβαίως, κάποια φωτεινά σημεία. Η Ισπανία απολαμβάνει μια μέτρια ανάκαμψη, κυρίως ως αποτέλεσμα στην αγορά εργασίας και στο τραπεζικό σύστημα. Ακόμη και η Ελλάδα φαίνεται να είναι στο δρόμο της επιστροφής από τον Άδη.
Αλλά οι μεγάλες οικονομίες δεν πάνε καλά. Η Ιταλία θα αυξηθεί μόνο 0,3 τοις εκατό αυτό το έτος, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Η Γαλλία θα σέρνεται στο 0,7 τοις εκατό.
Η Γερμανία θα πάει λίγο καλύτερα, στο 1,9 τοις εκατό, αλλά ακόμη και η γερμανική μηχανή φαίνεται να χάνει τη δυναμική της. Ο δείκτης Ifo του γερμανικού επιχειρηματικού κλίματος υποχώρησε για τρίτο συνεχή μήνα τον Ιούλιο.
Εν τω μεταξύ, ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη είναι 0,5 τοις εκατό - πολύ κάτω από το στόχο της κοντά στο 2 τοις εκατό της ΕΚΤ. Ένα τέτοιο χαμηλό ποσοστό έχει δύο κακές συνέπειες. Βοηθά να κρατηθεί το ευρώ ισχυρό, το οποίο βλάπτει τις προοπτικές για τους εξαγωγείς και καθιστά το δημόσιο χρέος πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Το Χρέος της Ιταλίας, το οποίο αναμένεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να φτάσει 135 τοις εκατό του ΑΕΠ φέτος, είναι το πιο ανησυχητικό. Εκτός της ανάπτυξης και του πληθωρισμού που ανεβαίνει, τα δάνεια της δεν είναι βιώσιμα. Δεδομένου ότι το χρέος της Ιταλίας είναι 2.1 τρισεκατομμύρια €, ή περίπου 2.800 δισεκατομμυρίων $, οι επιπτώσεις θα ήταν τρομακτικές. Η Ιταλία χρειάζεται να επιταχύνει τα σχέδια ιδιωτικοποίησης του και να αποτρέψει τους φόβους ότι το χρέος της θα μπορούσε να βγει εκτός ελέγχου.
Ορισμένοι πολιτικοί της ευρωζώνης, κυρίως από τη Γαλλία, φαίνεται να πιστεύουν ότι η λύση είναι να χαλαρώσει τόσο η νομισματική και δημοσιονομική πολιτική.
Τώρα που τα επιτόκια δεν μπορούν να πέσουν περαιτέρω, στην ΕΚΤ σίγουρα πρέπει να θεσπίσει ένα καθορισμένο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Θα πρέπει να υπάρχουν δύο οφέλη: Ο πληθωρισμός θα ανέβει και η συναλλαγματική ισοτιμία θα πέσει.
Υπάρχει επίσης ένα ισχυρό επιχείρημα για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δώσει εκείνες τις χώρες που συμμετέχουν σε σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές επιπλέον χρόνο για να επιτύχει τους στόχους του ελλείμματος. Μια τέτοια προσέγγιση έχει λειτουργήσει καλά με την Ισπανία, στην οποία δύο φορές δίνεται μεγαλύτερη δημοσιονομική ελευθερία κινήσεων κατά τη διάρκεια του προγράμματος. Αλλά ακόμα και όταν δικαιολογείται επιπλέον χρόνος, αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να αποφευχθεί η αύξηση των φόρων, αντί να περιορίσει τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες.
Τι είναι περισσότερο, ένα πρόγραμμα που στηρίζεται αποκλειστικά σε χαλαρότερη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική θα είναι πιο επιζήμια από ό, τι χρήσιμο. Θα πάρει την πίεση από κυβερνήσεις να αλλάξουν. Μια αναζωπύρωση της κρίσης πιθανότατα καθυστέρησε αλλά δεν αποφεύχθηκε.
Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι η Γαλλία. Ο Πρόεδρος François Hollande της Γαλλίας έχει κάνει πολύ λίγα για να χαλιναγωγήσει τις δημόσιες δαπάνες ή να απελευθερώσει τις αγορές εργασίας. Ο πρωθυπουργός του, Manuel Valls, προσπαθεί να αναμορφώσει την οικονομία, αλλά δεν έχει την ολόψυχη υποστήριξη από τον Πρόεδρο του, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τη χώρα. Τουλάχιστον η Ιταλία γνωρίζει ότι πρέπει να αλλάξει και έχει έναν πρωθυπουργό, τον Matteo Renzi, ο οποίος είναι αποφασισμένος να το πετύχει αυτό.
Αντιθέτως, η ιδέα της δημιουργίας του Luis De Guindos το νέο επικεφαλής του Eurogroup, που συγκεντρώνει τους Υπουργούς Οικονομικών της ζώνης, είναι καλό. Ο υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας είναι σε ιδανική θέση για να εξηγήσει στους συναδέλφους του την αξία των διαρθρωτικών αλλαγών, επειδή έχουν δουλέψει τόσο καλά στη χώρα του.
Εάν οι κυβερνήσεις διατεθειμένες να παρακολουθεί με ταχύ ρυθμό τις διαρθρωτικές αλλαγές, δεν είναι μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία θα πρέπει να είναι πρόθυμη να δώσει σε αυτούς που τη χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να μειώσουν τα ελλείμματα τους. Η E.C.B. Θα πρέπει επίσης να είναι πιο ευτυχισμένη με την εισαγωγή ποσοτικής χαλάρωσης.
πηγή : New York Times
0 σχόλια: