Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, η Telegraph παρουσιάζει ένα άρθρο με επεξηγηματικά διαγράμματα που απεικονίζουν το πως η Ελλάδα έφτασε στο κούρεμα των ομολόγων, κατά τα έτη 2009 έως 2012 με ηγέτη ποιόν άλλο...τον Γεώργιο Παπανδρέου!
Ο Γεώργιος Παπανδρέου ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα και του παππού του, ώστε το 2009 να γίνει Έλληνας Πρωθυπουργός το τρίτο μέλος της οικογένειας Παπανδρέου. Σύντομα όμως ανακάλυψε ότι η χώρα είχε ένα μεγάλο δημόσιο χρέος χρόνων. Σε δύο μήνες από τη στιγμή που εκλέχθηκε Πρωθυπουργός, υποβαθμίστηκε η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας από Α- σε ΒΒΒ+
Η Ελλάδα είχε ενταχθεί στην ΟΝΕ το 2001 με "μαγειρεμένους" αριθμούς, παρουσιάζοντας ψευδή στοιχεία για το επίπεδο χρέους της. Από τη στιγμή που πληρούσε τις προϋποθέσεις ένταξης, σήμανε ότι ήταν σε θέση να δανειστεί τόσο εύκολα, όσο η Γερμανία και εκμεταλλεύτηκε πλήρως αυτή την ικανότητα.
Το πρόβλημα ήταν ότι η χώρα ξόδευε χρήματα που δεν είχε σε ένα μεγάλο κράτος πρόνοιας, σε γενναιόδωρες αυξήσεις στο δημόσιο τομέα και σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Παρόλο που η Ελλάδα ήταν φτωχή, για δεκαετίες οι κυβερνήσεις ήταν πολύ γενναιόδωρες με τους ανθρώπους της. Ένα επιπλέον πρόβλημα ήταν η φοροδιαφυγή, η οποία έγινε ενδημική.
Μετά την επίθεση της πιστωτικής κρίσης,τα χρέη της Ελλάδας ήταν πλήρως εκτεθειμένα. Επειδή η πιθανότητα της ελληνικής χρεοκοπίας αυξήθηκε, οι επενδυτές απαίτησαν υψηλότερες αποδόσεις για τα ομόλογα που είχαν αγοράσει. Με αυτό τον τρόπο ανεβάζαν συνεχώς το κόστος δανεισμού και έτσι δημιουργήθηκε ένας φαύλος κύκλος. Εάν η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει, τότε η ζημιά θα ήταν ανυπολόγιστη και θα μπορούσε να επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη.
Μέχρις αυτού του σημείου, τα μεγαλύτερα μεγέθη του ελληνικού χρέους κατέχονταν από γερμανικές τράπεζες (22,6 δις $), γαλλικές τράπεζες (15 δις $) και του Ηνωμένου Βασιλείου (3,4 δις $). Πολλοί ιδιώτες επενδυτές και τα συνταξιοδοτικά ταμεία κατείχαν το υπόλοιπο μέρος (14,6 δις $).
Τα χρήματα δόθηκαν στην Ελλάδα με τη μορφή τεράστιων δανείων από ένα ειδικό ταμείο που δημιουργήθηκε, το EFSF. Ακόμα ένα ειδικό ταμείο στη συνέχεια θα ενίσχυε επιπλέον την Ελλάδα, το οποίο ονομάστηκε ESM. Αυτό έκανε σίγουρα το χρέος της Ελλάδας πιο περίπλοκο και όπως υποστηρίζουν οι κριτές, αποφάσισαν να λύσουν το πρόβλημα χρέους με περισσότερο χρέος. Σε αντάλλαγμα των χρημάτων που δόθηκαν από την ΤΡΟΙΚΑ (ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ), η Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχθεί επώδυνα μέτρα λιτότητας και να μειώσει τις δαπάνες της. Το Μάιο του 2010 πήρε ένα πακέτο διάσωσης 110 δις ευρώ και ακόμα ένα 130 δις ευρώ.
Τα επώδυνα μέτρα λιτότητας ήταν αρκετά σκληρά για τους Έλληνες. 530 εκ. ευρώ περικόπηκαν από την υγεία και τα συνταξιοδοτικά ταμεία, 400 εκ. ευρώ από την άμυνα, 50 εκ ευρώ από τους γιατρούς και 80 εκ. ευρώ από τον προϋπολογισμό της εκπαίδευσης. Το αποτέλεσμα ήταν σαφές: 21% ανεργία και 50% των νέων αναζητούσε εργασία, η οποία δεν υπήρχε. Ακολούθησαν τακτικές διαδηλώσεις ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
