Οι αγορές τώρα στοιχηματίζουν όχι μόνο για τη διάλυση του ευρώ, αλλά και για την άφιξη μιας νέας οικονομικής σκοτεινής εποχής. Ο πρώην συγγραφέας των ομιλιών του Γεωργίου Παπανδρέου, Γιάννης Βαρουφάκης, και πλέον καθηγητής οικονομικών στις ΗΠΑ δήλωσε: "Υπάρχει μηδενική πιθανότητα να λειτουργήσει η λιτότητα. Είναι η ίδια σκέψη με αυτή που μπορείς να ξεφύγεις από τη βαρύτητα κουνώντας τα χέρια σου προς τα κάτω".
Η φυγή των κεφαλαίων από την Ελλάδα και την Ισπανία είναι ένα σημάδι της κρίσης, όπως και τα συσσίτια στην Αθήνα και οι αγανακτισμένοι στην Ισπανία που διαμαρτύρονται ενάντια στη λιτότητα και του διαλυμένου καπιταλισμού. Η ανεργία των νέων βρίσκεται πραγματικά στα ύψη.
Λιγότερο εμφανής είναι η χιονοστιβάδα χρημάτων που εισρέουν στις ΗΠΑ, στη Γερμανία και στη Βρετανία. Η τελευταία φορά που η Βρετανία πούλησε κρατικά ομόλογα με τόσο χαμηλά επιτόκια, ήταν στις αρχές του 1700.
Ο George Osborne και οι στενοί συνεργάτες του προμηνύουν φόβους ότι η διεθνής οικονομική τάξη μπορεί να καταρρεύσει εάν ταυτόχρονα τόσα πολλά κράτη εφαρμόσουν λιτότητα. Η ανάπτυξη πως θα μπορούσε να έρθει;
Σχεδόν παντού υπάρχουν σημάδια αποδυνάμωσης της παγκόσμιας οικονομίας. Η ανεργία στην ευρωζώνη αύξησε το μέσο όρο της στο 11%. Η ανάπτυξη των θέσεων εργασίας στην Αμερική εξασθενεί. Ακόμα και η Κίνα γνώρισε μια απότομη πτώση της βιομηχανικής δραστηριότητας το Μάιο.
Ζούμε στον απόηχο ενός χρηματοοικονομικού και πνευματικού λάθους, τόσο μεγάλου που δεν έχουμε ξαναδεί. Υπήρξε μια τυφλή πεποίθηση, ότι μέσα σε μια ελεύθερη αγορά οι τράπεζες δε θα έκαναν λάθη.
Οι κυβερνήσεις εγγυήθηκαν τις καταθέσεις των τραπεζών, όπως στην Ιρλανδία, ή έπρεπε να συνεισφέρουν με κεφάλαια, όπως στην Ισπανία, με αποτέλεσμα το ιδιωτικό χρέος των τραπεζών να γίνει σταδιακά δημόσιο χρέος. Αυτή είναι η περίπτωση όπου όλα τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και τα χρέη κοινωνικοποιούνται. Όλοι οι άνθρωποι στην Ευρώπη εξακολουθούν να πληρώνουν το τίμημα.
Πηγή: guardian
